# taz.de -- Gutachten des Botschafters auf Polnisch: Zielvorgaben fürs Polnische Institut
> Der Botschafter der Republik Polen hat eine Stellungnahme zu den
> Zielvorgaben des Polnischen Instituts abgegeben. Hier im polnischen
> Original.
(IMG) Bild: Demonstration für Informationsfreiheit vor dem polnischen Parlament in Warschau
Z zainteresowaniem zapoznałem się z sugestiami zadań dla [1][IP w Berlinie]
oraz jego filii w Lipsku. Docenić należy świadomość dyrekcji IP, ze część
środowisk opiniotwórczych w Niemczech, korzystająca z wybiórczych źródeł
informacji o tym, co dzieje się w Polsce i dokonująca na tej podstawie
całkowicie błędnej oceny tych przemian, staje się w Polsce niechętna, a co
najmniej wobec niej krytyczna, w związku [2][z czym IP] zamierza podejmować
działania, które mają temu zapobiec lub to ograniczyć.
To, czy i w jakim zakresie okażą się one skutecznie pokaże czas. Ważne jest
w takiej sytuacji, by zapraszać takich gości z kraju, którzy właściwie
rozumieją sytuację i potrafią o niej w sposób przekonujący rozmawiać.
Rzadko są to, wedle mojej oceny, plastycy czy muzycy, a IP w Berlinie
bardzo mocno stawia na promocję sztuk plastycznych i muzyki awangardowej.
Zdecydowanie lepiej robią to literaci. I w tym kontekście ich obecność w
programie IP wydaje mi się zbyt mała. Myślę o prozie współczesnej i
historycznej. Warto, by w tym kontekście pomysleć o promocji wydawnictw,
które od lat wydają tego typu literaturę.
Mam nadzieję, że z tego rodzaju przedsięwzięcia znajdą się w tych
elementach programu, które w rubryce „zadania priorytetowe“ zapisane są w
pozyciach Erfurcka Rozmowa Europejska czy Wykład im. Poniatowskiego. W
„Sugestiach…“ podkreślony jest fakt funkcjonowania Instytutu w Berlinie,
bedącego „centrum kultury otwartym na wszelkie nowe inicjatywy i
eksperymenty“. Trzeba to naturalnie uwzględniać, jeśli chce się dotrzeć do
tutejszego widza/czytelnika/słuchacza.
Warto by jednak pamietać, że Polska, w świetle ostatnich rozstrzygnięć
politycznych, przekładających się także na promocje swej kultury, pragnie
dokonać pewnego – w moim przekonaniu nie tylko zasadnego, a wręcz
koniecznego – kulturowego zwrotu Unii Europejskiej, a więc także przeglądu
owych eksperymentów pod kątem ich aspektu historiozoficznego, etycznego i
pedagogicznego. Ślepe naśladowanie nihilistycznych i hedonistycznych
trendów nie prowadzi cywilizacyjnie do niczego dobrego. Polska powinna się
raczej temu przeciwstawić.
Także poprzez kulturę prezentowaną w IP. W tym kontekście także na
działania AfD czy nawet PEGIDY nie należy patrzeć z odrazą, lecz rozważać
je jako głos sporej części społeczeństwa niemieckiego, który trzeba wziąć
pod uwagę. W części II. p. 4 brakuje mi wykładu/cyklu wykładów renomowanych
polskich myślicieli, politologów czy literatów promujących wiedzę o
współczesnej Polsce. W cz. II.2., mówiącej o sztukach pięknych
(plastycznych) przeakcentowana wydaje mi się pozycja designu (ale jest to
swego rodzaju „znak firmowy“ IP w Berlinie).
W odniesieniu do części „Zadania o charakterze stałym“ właściwie nie mam
uwag, bo są to rzeczy standardowe i dopiero wypełnienie ich treścią pokaże,
jak realizuje je IP. Jedyną kwestią godną odnotowania wydaje mi się to, by
nie przesadzać z podkreślaniem – zwłaszcza w Niemczech, które nie powinny
otrzymywać roli mediatora – znaczenia dialogu polsko-żydowskiego, jako
głównego przykładu dialogu międzykulturowego, który odbywa się w Polsce.
Ten dialog jest już bardzo zaawansowany (muzea, festiwale, publikacje,
debaty) i niewiele w nim nowych elementów. Ważny staje się natomiast dialog
polsko-ukraiński czy polsko-litewski, z powodów, których nie muszę tu
podawać.
Pozytywnie oceniam wybór trzech postaci, na których prezentacji skupi się
IP w Berlinie. Właściwym krokiem jest połączenie internetowej wystawy nt.
Piłsudskiego z programem edukacyjnym (debaty/warsztaty), bez którego
mogłaby ona przejść niemal niezauważona (przenikanie informacji o kulturze
polskiej via internet/facebook itp. jest moim zdaniem przeceniane).
Doceniam dbałość o pozycję IP w Berlinie oraz o efekt trwałości
(sieciowanie, łączenie środowisk i instytucji), pod warunkiem, że włączy
się do tej wymiany szersze spektrum twórców polskich, dotąd wykluczanych z
promowania (Rymkiewicz, Polkowski, Wildstein, Libera, Ziemkiewicz, Lisicki,
itd.). Ważne są też podróże studyjne, o których traktuje p. VI (nie zostało
jednak podane, czy i jakie podróże odbędą się/są planowane w roku 2017).
A. Przyłębski, Berlin, 17 października 2016 r.
14 Dec 2016
## LINKS
(DIR) [1] /Entlassung-am-Polnischen-Institut/!5362466/
(DIR) [2] /Polnisches-Institut/!5359375/
## TAGS
(DIR) Polen
(DIR) Andrzej Duda
(DIR) Shoa
(DIR) Shoa
(DIR) Jarosław Kaczyński
## ARTIKEL ZUM THEMA
(DIR) Polnischer Journalist über Pressefreiheit: „Die Leute wollen freie Medien“
Der beim polnischen Fernsehen geschasste Korrespondent Marcin Antosiewicz
sagt, warum er den Protest unterstützt.
(DIR) Das war die Woche in Berlin II: Joachim Gauck ermahnt Andrzej Duda
Der Bundespräsident sorgte für eine handfeste diplomatische Überraschung im
Roten Rathaus und lobte die Arbeit des Polnischen Instituts Berlin.
(DIR) Porträt des polnischen Botschafters: Philosoph auf Abwegen
Als Botschafter in Berlin soll Andrzej Przyłębski, die Interessen Polens
vertreten. Jetzt sitzt er tief in den Nesseln.
(DIR) Entlassung am Polnischen Institut: Warschaus Arm greift nach Berlin
Polen will „nihilistische“ Experimente beenden und schasst die Leiterin des
Polnischen Instituts in Berlin. Ein Zufall? Ein Schreiben lässt tief
blicken.
(DIR) Das Gutachten des Botschafters: Nicht zu viel polnisch-jüdischen Dialog
Der Botschafter der Republik Polen hat eine Stellungnahme zu den
Zielvorgaben des Polnischen Instituts abgegeben. Hier in deutscher
Übersetzung.
(DIR) Polnisches Institut: Warschau säubert in Berlin
Die rechte PiS-Regierung beruft die Leiterin des Polnischen Instituts,
Katarzyna Wielga-Skolimowska, ab. Angeblich zu viel Nähe zu jüdischen
Themen.