# taz.de -- Türkiye'de Seçim: Bir ütopya denemesi
> Türkiye bir süredir Schengen üyesi ülkeleri arasında yer alıyor, Türk ve
> Kürt vatandaşları vize muafiyetinden yararlanıyor. TEM Otoyolu’nda trafik
> kazası...
(IMG) Bild: Gardiyanları kimse sevmez.
O gün yüreği ağzında uyandı. Kalbi bir hard rock davulunun sarsıcı ritmiyle
çarpıyordu. Sakinleşmek için içine bir limon dilimi atılmış suyundan içti.
Banyoda yüzünü yıkarken sakallarının çok az da olsa uzadığını fark etti.
Normal bir gün olsa tıraş olmasına gerek yoktu aslında; zaten tıraş olmayı
hiç sevmezdi, illâ ki bir yerini kanatmayı becerirdi. Ama bugün özel bir
gündü. Her şey mükemmel olmalıydı. Yüzünü yıkadı. Tıraşını oldu ve
kahvaltıya oturdu: Her zamanki gibi bir dilim peynir ve iki küçük biber.
Heyecandan olacak, hayatında ilk defa biberin birini yiyemedi. Tıpkı
ilkokulda sınava girerken olduğu gibi midesi kasılıyordu. Hatta hafif bir
bulantı. Bir sakinleştirici alsam mı acaba diye düşündü. Şu bitkisel
ilaçlardan. Sonra vaz geçti. Aklı tamamen başında olmalıydı. Bugün olacak
her şeyi zihnine en ince ayrıntılarına kadar nakşetmeliydi. Belleğinin yüz
yıl silinmeyecek anıları arasında yer açmalıydı. Bugün en ufak bir ihmali,
minicik bir hatayı, dikkatsizliği kaldırmazdı. İlaçtan vazgeçti. Kendine
gelmek için tıpkı Tarzan gibi üç beş defa göğsüne vurdu.
Akşamdan yıkayıp ütülediği üniformasına baktı. Yakasında belli belirsiz bir
toz vardı. Küçük bir fiskeyle bu pürüzü de temizledi. Giyindi. Kapıdan
çıkmadan evvel boy aynasında kendine baktı: Yakışıklı bir adam sayılmazdı.
Aslında hiçbir zaman yakışıklı olmamıştı, üstelik son birkaç yıldır hem
epeyce kilo almış, hem saçları dökülmüştü. Gıdısı da bayağı sarkıyordu:
Yaşlılık alâmetleri! Ama doğrusu, bu üniforma ona yakışıyor, falsolarını
örtüyordu. Şurası açık ki, bugün daha da çok yakışıyordu; belli belirsiz
gülümsedi. Omuzlarını dikleştirdi. Gururlandı. Seviyordu bu kıyafeti!
Arabasına bindi, radyoyu açtı. Kanalları karıştırdı... Kısa haberler
başlamıştı: Gezi parkında üç gün sürecek dev parti; içki getirmek serbest.
Tabiatı Koruma Kanunu'na aykırı bulunduğu için yapımı durdurulan Çamlıca
Camii inşaatının yıkım işlemleri başladı. Eski ana muhalefet partisi
CHP'nin lideri Kemal Kılıçdaroğlu emekliliğini Güney'deki küçük bir tatil
kasabası olan Olimpos'ta geçireceğini açıkladı. Türkiye ile Avrupa Birliği
ilişkilerinde son adım: Önümüzdeki dönemde Türkiye'nin Avrupa Birliği'ne
tam üyeliği kesinleşecek. Türkiye bir süredir Schengen üyesi ülkeleri
arasında yer alıyor, Türk ve Kürt vatandaşları vize muafiyetinden
yararlanıyor. TEM Otoyolu'nda trafik kazası...
Mehmet TEM Otoyolu'ndan geçti. Şehrin dışına doğru ilerledi. Binalar
azaldı, renkler soldu. Radyodan Kürtçe çok eski bir şarkı çalıyordu... Dar
Hejiroke. Mehmet o dili anlamıyordu ama şu Aynur denilen kızın sesi... En
sinsi yılanı bile deliğinden çıkarırdı alimallah! Sırf bu kız yüzünden
mahalledeki yeni açılan Kürtçe kursuna yazılmıştı ama yetenek de Tanrı
vergisi işte. Kopasıca dili bir türlü dönmedi Aynur'un diline. Mehmet,
Aynur'un suretinden uzak, sesine yakın yaşlanıp gidiyordu işte.
Müziğin büyüsünden uyandığında gri duvarların önündeydi. Tam on iki demir
kapı geçti. Üç kez göz taraması yapıldı. İki kez arandı. Günlük rutin.
Saat tam 8'i vururken görevini devralmıştı.
Gardiyanları kimse sevmez. Mehmet sevilmemeyi baştan kabul etmişti. En
baştan. Çocukluğundan, bebekliğinden. Annesinin onu terk ettiği günden.
Mucizelere inandığı kadar bile inanmadı sevgiye. İnsanların sevgi dediği
şeyle harap olmaktansa yalnızlığımla dik dururum, diye düşünüyordu; ona
göre yaşadı. Dışarda gardiyan, evinde tek kişilik krallığın başkanı oldu.
Cezaevinde hayat rutinden menkuldür; tutsaklar için de, gardiyanlar için
de. Sayım aynı saatte aynı şekilde yapılır. Havalandırmaya aynı şekilde,
aynı saatte çıkılır. Tutsaklar ya sağdan sola ya soldan sağa volta atarlar.
Gardiyanlar koridorun ya sağından ya solundan yürürler. Yemek aynı saatte
yenir. Çamaşırlar birbirinin aynıdır ve aynı saatte aynı şekilde yıkanır.
Hep aynı şekilde kirlenmiş olurlar. Mahkumlar haftada iki kez hamama
giderler. Hepsi çıplak yıkanır. Kiminin boyu uzun, kiminin ensesi kalındır
ama hepsi aynı suda yıkanır. Başka birini delirtecek bu aynılık Mehmet için
huzurdur. O kendini değişmeyende bulur.
Ne var ki, o gün Mehmet için, diğer gardiyanlar için ve de tüm cezaevi
hayatı için rutinin tamamen dışında, çok ama çok dışında bir gündü. O gün
cezaevinin sıra dışı bir tutsağı olacaktı.
Yüksek güvenlikli O tipi cezaevindeki güvenlik önlemleri en yükseğe
çıkarıldı o gün. Bütün izinler ve bütün görüşler iptal edildi. Spor
salonları, kütüphaneler, havalandırmalar, her şey kapatıldı. Gergin bir
bekleyiş başladı.
Mehmet de bekliyordu. Ama ciddiyetini bir türlü koruyamıyordu. Saat ikiyi
geçerken durmadan istemsizce sırıtıyordu. Bütün ülkenin beklediği o an
nihayet yaklaşıyordu. Cezaevinin müdürü Mehmet'i odasına çağırdı. Mehmet
heyecanlandı.
Odada üç kişilerdi. Yan yana dizilmişlerdi. Mehmet dik durdu. Sırıtmamak
için dudağını ısırdı. „Önemli bir görevin var,“ dedi müdür. „Bugün malum
şahıs gelecek. Şimdi açıklıyorum: D 18'de kalacak. Bu bilgi yalnızca sizde
olacak. D kapısından onu siz alacaksınız ve koğuşuna götüreceksiniz. Asla
konuşmayacaksınız. Hiçbir şekilde dokunmayacaksınız. Yüzüne
bakmayacaksınız. Birbirinizle de konuşmayacaksınız.“ Mehmet sırıtmasını
yutmaya çalışıyordu. Müdür devam etti: „Bu konuyla ilgili kimseye, değil
basına, şuna bana, arkadaşlarınıza, akrabalarınıza, hatta karınıza,
çocuklarınıza bile hiçbir şey söylemeyeceksiniz. Bu yalnız onun için değil,
sizin güvenliğiniz için de daha doğru.“
Müdür bunları söylerken yan yana duran gardiyanlara bakmıştı, birinin
gözünden diğerine atlamıştı bakışları. Cümlenin en sonunda gözlerini
pencereye doğru çevirdi, bıyıklarıyla oynayarak, daha alçak sesle, „Bu
memlekette ne olacağı belli olmaz,“ diye ekledi.
Saat tam 2.30'da D Kapısı'nın önünde Mehmet ve diğer iki gardiyan hazır
bekliyordu. Göz ucuyla ötekilere baktı. Hepsi çakı gibiydi. Mehmet sırtını
daha da dikleştirdi. Kapı açıldı. Malum şahıs göründü. O bir zamanlar
televizyonlarda bağırıp çağıran, herkesi azarlayıp tehditler eden, kin
kusan, gözü dönmüş adamdan eser yoktu. On kat daha yaşlanmıştı. Kamburu
çıkmış, gözünün feri sönmüştü. Zayıflamış, bütün bedeni aşağı doğru
sarkmıştı sanki. Ayaklarını sürüyordu, ya da Mehmet'e öyle geldi. Kapıdan
geçerken bir an için dönüp geriye baktı; o an belli belirsiz bir acıma
duygusu yaladı Mehmet'in kalbini ama hafif bir meltem yeli gibi uçtu gitti
bu his. Mehmet bakışlarını sonsuzluğa kilitledi.
Dördü birlikte, tasarruf ampullerinin aydınlattığı uzun koridorda
ilerlediler. Mehmet bu sahneyi zihninde binlerce kez filme çekmişti;
kimisinde mahkum bağırıyor, tehditler savuruyordu. Kimisinde düşüp
bayılıyordu. Kimisinde gardiyanlardan biri ona vurmaya kalkıyordu,
kimisinde diğer mahkumlar ayaklanıyordu... Ama hiçbiri olmadı. Çünkü bir
mucize gerçekleştiğinde, tek bir cümle bütün gerçekliği kaplar.
Mehmet onu hücresine koyup kapıyı kilitlediğinde, güçlükle zapt ettiği
sırıtmayı dünyanın üzerine salıverdi. Hücreden uzaklaşırken her adımda
biraz daha hafifliyordu. Sonunda bir balon gibi uçuverdi ruhu.
Bütün dünyanın gözlerini diktiği o büyük olaydan bir an sonra cezaevi
hiçbir şey olmamış gibi rutin hayatına döndü. Çay demlendi, bulaşıklar
yıkandı, kantin denetlendi, güvenlik ekranları kontrol edildi vesaire.
Mehmet her zamanki gibi akşam 5'te binadan ayrıldı. Arabasına bindi.
Keyifle koltuğuna oturdu. Dikiz aynasında bıyıklarını düzeltti. Aslında hiç
de fena bir adam değildi hani. Radyoyu açtı. Akşam haberlerini yarıda
yakaladı: „...'ın cezaevine konulmasının ardından bakanlar kurulu toplandı.
Konu ile ilgili olarak Cumhurbaşkanı Selahattin Demirtaş, yaptığı
açıklamada, adaletin nihayet tecelli ettiğini söyledi ve karardan duyduğu
memnuniyeti dile getirdi.“
Mehmet radyoyu kapattı. Teybe Aynur'un cd'sini koydu. Derin bir nefes aldı,
gaza bastı.
8 Aug 2014
## AUTOREN
(DIR) Gaye Boralioğlu
## TAGS
(DIR) Schwerpunkt Türkei
## ARTIKEL ZUM THEMA